کفش تای چی

به منظور استفاده ورزشکاران رشته تای چی

 

در مورد تاریخ پیدایش تای چی چوان (که از آن با نام بوکس سایه هم یاد میشود) نظرات و روایتهای  مختلفی نقل شده است. عده ای آنرا موهبت الهی میدانند که از عالم بالا به کره خاکی نازل شده !  گروهی ، ” شو  شوآن پینگ (Xu Xuan Ping ) ” کاشف نیروهای مرموز در قرن هشتم و در دوران سلسله ” تانگ ” را بعنوان ابداع کننده تای چی چوان میشناسند. گروهی دیگر ، کیمیاگری از کوههای وودانگ که در قرن دوازدهم و در دوران حکومت امپراتور ” خویی زونگ (Hui Zong)  از سلسله سونگ میزیسته، را خالق این سبک می دانند و عده ای دیگر، “ژانگ شان فنگ (Zhang shan Feng) راهب تائویست و دوره گرد کوههای وودانگ که در قرن پانزدهم میزیسته را پایه گذار این ورزش بشمار میآورند.لیکن تمامی این روایتها فقط بر اساس شنیده ها نقل شده و سند معتبری برای اثبات آنها وجود ندارد. در سال ۱۹۳۰ میلادی ، ” تانگ هائو (Tang Hao) یکی از اساتید هنرهای رزمی ، بهمراه گروهی از محققین ، تحقیقاتی را دراین زمینه براساس کتب کهن هنرهای رزمی چین و شجره نامه خانواده ” چن (Chen) ” بعمل آورده و به این نتیجه رسیدند که بوکس سایه در اواسط قرن هفدهم یعنی واپسین روزهای سلطنت سلسله ” مینگ ”  و آغاز حکومت پادشاهان سلسله ” چینگ ” ، توسط  ” چن وانگ تینگ (Chen Wang Ting) ” از منطقه ” ون شیان (Wen Xian) ” در استان هنان (Henan) چین ،که یکی از سرداران سپاه سلسله مینگ بوده ، ابداع شده است. در سال ۱۹۶۰ بدنبال کشف اطلاعات تاریخی بیشتر پیرامون تای چی چوان ، تاریخ دقیق پیدایش آن در حدود سالهای ۱۶۶۰ یعنی ۲۰ سال پس از فروپاشی سلسله مینگ تعیین گردید . ” چن بو ” جد بزرگ خاندان چن ،در هفتمین سال سلطنت هونگ وو (Hong Wu) ،اولین پادشاه سلسله مینگ ( ۱۳۶۸ تا ۱۶۴۴ میلادی) ، از ولایت زژو (ZeZhou یا JinCheng امروزی) در استان شان شی (Shanxi) به روستای چانگ یانگ (چن جیاگوی امروزی) در استان هنان(Henan) مهاجرت نمود  . درشجره نامه خاندان چن از روستای چن جیاگو ، ودر ذیل نام چن وانگ تینگ ، نسل نهم این خاندان ، آمده است :

” وانگ تینگ که بنام ژوتینگ (Zhou Ting) هم شناخته میشود ، در پایان سلسله مینگ ، یک سردار جنگجو و در اوایل سلسله چینگ ، یک فاضل تمام عیار بود. او در استان شانگ دونگ (Shang Dong) بعنوان یک استاد هنرهای رزمی شناخته میشد که در یک نبرد ، بیش از هزار یاغی را شکست داده بود. او مبتکر روشهایی از مبارزه با سلاح و بدون سلاح مکتب چن میباشد. او یک مبارز بدنیا آمده بود که اینرا با شمشیر خود در مبارزه به اثبات رساند.”(صفحه ۱۲ شجره نامه خانواده چن)

پس از سقوط سلسله مینگ ، چن وانگ تینگ تحت تاثیر مکتب تائوئیسم از جامعه کناره گیری و در خلوت زندگی نمود. این مطلب در سروده های او  تحت عنوان ” نغمه قانون مشت زنی Song of the canon of boxing ” کاملا مشهود است . در نیمه دوم شعری که او در اواخر عمر خود سروده است چنین آمده : ” گذشته را بیاد می آورم که چگونه دشمنان را تار و مار کرده و با چه خطراتی دست و پنجه نرم کردم ! تمامی آن الطافی که به من ارزانی داشته شدند ، اینک بیهوده و عبث جلوه می کنند. اکنون در کهنسالی و ناتوانی تنها با کتاب هوانگ تینگ (Huang Ting) مونس و همدم شده ام. زندگی(ام) عبارتست از ابداع حرکات مشت زنی بهنگام احساس دلتنگی ، انجام کارهای مزرعه با فرارسیدن فصول و صرف اوقات فراغت به آموزش شاگردان و کودکان تا بتوانند اعضای با ارزشی برای انجمن باشند.”

مطابق اسناد و مدارک تاریخی موجود پیرامون هنرهای رزمی ، چی جیگوانگ (۱۵۸۷ تا ۱۵۲۸) مولف کتاب ” ۳۲ فرم از قوانین مشت زنی The 32 forms of the canons of boxing ” در بین عامه مردم شخصیت برجسته ای بشمار میرفته و حدودا نیم قرن قبل از چن وانگ تینگ میزیسته است . وانگ تینگ براساس روشهای ذکر شده در کتاب قوانین مشت زنی چی جیگوانگ ، مجموعه ای از فرم های تای چی چوان را بوجود آورده است .هرچند تعیین اینکه وی دقیقا چه قسمتهایی را از دیگر مکاتب گرفته ، کار غیرممکنی است ولی از تعدد حرکات بکار رفته در هفت مجموعه فرمهای تای چی چوان او میتوان بجرات عنوان نمود که چن وانگ تینگ از نقاط قوت روشهای مشت زنی مکاتب آن روزگار نیز بهره های فراوان گرفته است . با نگاهی جامع به مستندات باقیمانده از چن وانگ تینگ در زمینه هنرهای رزمی میتوان دریافت که چن در مراحل مطالعه و تدوین هنرهای رزمی زمان خود ، بخش های ذیل را به هنرهای رزمی سنتی چین افزوده است :

۱ – ترکیب هنر های رزمی با تکنیک های دائویین (تائو یین  یا  Dao Yin اعمال نیروی متمرکز درونی) و تونا (Tu Na تمرینات تنفس عمیق). تکنیکهای دائویین یا روشهای تندرستی و طول عمر چینی عبارتند از بحرکت در آوردن جوارح و شش ها طی اعمال نیروی درونی ،با هدایت فکر و همراه با حرکات خم و راست شدن تنه ، دستها و پاها ، و تکنیک تونا عبارتست از تمرینات تنفس شکمی . اینها در دست نوشته های نویسندگان قرن چهارم قبل از میلاد همچون ” لائو زی (Lao Zi) ، جوانگ زی (Zhuang Zi) ، منگ زی (Meng Zi) و چو یوان (Qu Yuan) ” ثبت شده اند. تمرینات شش حیوان ،ابداع شده توسط ” لیو هان (Liu Han) ” در عصر سلطنت سلسله ” هان ” و تمرینات پنج حیوان که حاصل بازنگری ” خوا تو (Hua tuo) ” پزشک معروف سلسله هان ، در مجموعه حرکات فوق الذکر است ، هردو روشهایی هستند برای حفظ تندرستی با استفاده از تمرینات تنفس عمیق و تقلید از حرکات حیوانات مختلف . از گسترش  تکنیکهای این دو مجموعه ، بعدها حرکات ” چی کونگ (Qi Gong) و  نی گونگ (Nei Gong) ” بوجود آمدند. چن وانگ تینگ حرکات هماهنگ دست ، بدن ، چشمها  و گامهای هنرهای رزمی را با تکنیکهای تونا و دائویین ترکیب نموده و تای چی چوان را بشکل یک سیستم کامل تمرینی درآورد که مشخصه بارز آن هماهنگی اعمال نیروی درونی و بیرونی است یعنی “تمرین کشیدن تنفس بداخل – و عضلات ، استخوانها ، و پوست بسمت خارج “.

۲ – ایجاد حرکات پیچشی و منحنی که هریک با نرمی و ظرافت خاصی به دیگری متصل شده و با نظریه ” جینگ لو (Jing Luo) در طب سنتی چینی ، تطابق کامل دارد. ” جینگ لو ”  همان کانالهای اصلی و متوازی هستند که همانند یک شبکه تمامی بدن انسان را پوشش داده و انرژی حیاتی یا ” چی (Chi) ” در آن به چرخش در می آید. کلیه نقاط طب سوزنی بر روی همین شبکه قرار گرفته اند. کانالهای جینگ لو از اعضای داخلی بدن سرچشمه گرفته و در سرتاسر بدن گسترده شده اند. هرگاه انرژی حیاتی ، چرخشی عادی در کانالهای جینگ لو داشته و انرژی حیاتی قسمتهای مختلف با یکدیگر هماهنگ باشند، شخص در سلامتی کامل بوده و عمر طولانی خواهد داشت و بلعکس . تای چی چوان با استفاده از نظریه جینگ لو در ورزشهای رزمی بعنوان سیستم تقویت نیروهای بیرونی و تکنیکهای تونا و دائویین بعنوان سیستم تقویت نیروهای درونی ، اثرات فراوانی در حفظ سلامتی اشخاص دارد. تای چی چوان دارای حرکات پیچشی است که در آن اعضای بدن به تناوب کشیده یا جمع ، منقبض یا رها ، نرم و یا سخت میشوند. شخص باید نیروی چی را تحت هدایت فکر خود درآورده و اجازه دهد نیروی چی که کاملا متمرکز شده است، در سراسر بدن به گردش درآید. چی از ناحیه شرمگاهی(میاندو راه) سرچشمه گرفته و با چرخش تدریجی حول محور کمر ، در سرتاسر بدن توزیع میشود. با چرخش کمر و ستون فقرات ، نواحی مربوط به دو کلیه ، به تناوب منقبض و رها میشوند و درنتیجه نیروی چی از” کانال  رن (Ren) ، کانال دو (Du) ، کانال دای (Dai) و کانال چونگ (Chong) ” عبور می کند. با چرخش ساعدها و مچ دستها ، نیروی چی به نوک انگشتان وارد شده و با چرخش زانو و قوزک پا ، این نیرو به پنجه های پا اعمال میگردد. نیروی چی پس از رسیدن به نقاط سرحدی بدن(یعنی نوک انگشتان دست و پا) مجددا به ناحیه شرمگاهی باز میگردد. چنین تمریناتی موجب تقویت قوای حمله و دفاع در بدن ، دستها و پاها میشوند و قدرت انفجاری این نیرو را افزایش میدهند. بدینسان ، چن وانگتینگ نه تنها نظریه جینگ لو را با حرکات خود تلفیق کرد بلکه موجب توسعه این نظریه نیز گردید.

۳ – ابداع تمرینات پوش هند (Push Hand) دو نفره . پوش هند یا تویی شو (Tui Shu) یک روش تمرینی ترکیبی در هنرهای رزمی سنتی چینی است .از زمانهای بسیار دور متدهای مختلفی (همچون مشت زدن ، لگد زدن ، معلق زدن ، گرفتن و بر زمین زدن)  برای مبارزه تن به تن وجود داشته است . لیکن از آنجائیکه اجرای این حرکات در حالت واقعی میتوانست صدمات جدی به طرف مقابل وارد نماید ، تمرین این فنون عمدتا بصورت فرضی و سمبلیک در آمده و هنرهای رزمی که با سعی و کوشش فراوان توسط اساتید نسلهای قبل بوجود آمده بودند ، نتوانستند رشد و نمو نمایند.به این دلیل بسیاری از سبکهای معروف رزمی در چین قدیم ، بعد از چند نسل ، شکل اولیه خود را از دست داده و فقط نامی از آنها برجای ماند و دیگر کسی نیست که آنها را آموزش دهد. روش پوش هند ابداعی چن وانگتینگ شامل دو مبارز است که دستهایشان را بهم متصل نموده و با حرکت توامان خود ، حس درونی و حس سطح بیرونی پوست شان را تقویت میکنند. روش چن وانگتینگ فقط به گرفتن مفاصل بدن حریف محدود نمی شد بلکه حمله به نقاط حیاتی بدن طرف مقابل نیز بخشی از آنرا تشکیل میداد.روش چن در مبارزه بسیار موثر بود لیکن باز هم بدلیل صدمات ناشی از اجرای واقعی ضربات ، فقط روش غلبه بر حریف مورد استفاده قرار گرفت. بدین شکل تکنیک دیگری تحت عنوان ” هل دادن ” به هنرهای رزمی اضافه شد.

۴ – ابداع مجموعه ای از فرم های پایه برای مبارزه با نیزه  .

۵ – بسط و گسترش تئوری های رزمی ارائه شده در کتاب قوانین مشت زنی نوشته  چی جیگوانگ و خلق نظریه پنهان کردن سختی در نرمی و اجرای حرکات مختلف برای کنترل تغییر تاکتیک حریف .

بدین ترتیب ، چن وانگتیگ با ترکیب جوهره ای از هنرهای رزمی با تکنیکهای کهن تونا و دائویین ، همچنین با اقتباس مفاهیم  ” یین و یانگ ” (Yin & Yang) از کتاب ” یی چینگ ” (Yi Qing) ، و با ارائه تئوری های نوین ، شکل جدیدی از هنر مشت زنی بنام تای چی چوان را بوجود آورد.

 

امروزه تمرینات تای چی به همه جهان گسترش یافته است. تمرینات اصلی تای چی در شکل انفرادی آن که در اینجا مورد نظر ماست شامل توالی آهسته ای از حرکات است که در آنها بر راست نگاه داشتن ستون فقرات، تنفس شکمی و حرکت دادن اندام ها در دامنه طبیعی حرکات روی مرکز ثقل آنها تاکید می شود. انجام دقیق و مکرر این حرکات می تواند باعث حفظ قرارگیری مناسب بدن، تقویت خون رسانی و حفظ انعطاف پذیری مفاصل شود. تای چی چیه، شکل ساده شده تای چی چوان است که در کشورهای غربی به کار می رود و شامل رشته ای از ۱۹ حرکت و یک وضعیت قرارگیری بدن است که به صورتی در حال مراقبه انجام می شود و مزایای سلامت جسمی و روانی به آن نسبت داده اند. برخی از بررسی ها انجام تمرین ها را به کاهش استرس و تخفیف برخی از بیماری ها ربط داده اند.

● چطور حرکات تای چی را انجام بدهیم؟

برای انجام این حرکات، نیاز به یک محل آرام با مساحتی حدود نیم متر مربع دارید. تای چی را می توانید با پای برهنه یا با پوشیدن کفش های پهن و انعطاف پذیر انجام دهید. کفش های راحت و شل یا قابل انعطاف مناسب تر هستند.

مجموعه حرکات را به طور معمول ۳ تا ۷ بار در هفته انجام دهید. از شروع ایستادن برای انجام این حرکات برای ۲۰ دقیقه توالی حرکات و بعد حرکت نهایی را انجام دهید.

تای چی را به آرامی و مانند رقصی کند انجام دهید. سعی کنید هر حرکت را به صورت جداگانه انجام دهید و بعد آنها را در یک توالی طولانی به هم پیوند دهید. برخلاف ورزش های معمول لازم نیست به طور متناوب حرکات را با دو طرف بدن انجام دهید.

در مورد اینکه حرکات دست ها یا پاهایتان آنقدر دقیق نیست، نگران نباشید. تای چی وقتی بیشترین تاثیر را دارد که در حالت آرامش عضلانی انجام شود.

● شـروع ایـسـتـادن

راست بایستید؛ به طوری که پاهایتان به اندازه شانه هایتان از هم فاصله داشته و نوک پنجه پاهایتان رو به جلو باشد. زانوهای تان از هم فاصله داشته و اندکی خم شده باشد. بازوها و دست هایتان را به صورت شل در ۲ طرف بدن آویزان کنید. مستقیم به جلو نگاه کنید و باسنتان را اندکی شل کنید تا استخوان دنبالچه به سمت پایین بیاید. (A) نوک زبان را به سقف دهان بچسبانید تا عضلات فک تان شل شود. از طریق بینی نفس بکشید. برای یک لحظه مکث کنید و بعد از طریق دهان نفس تان را بیرون دهید؛ به طوری که نا ف تان به سوی ستون فقرات کشیده شود. ۳ تا ۵ بار این نحوه تنفس را تکرار کنید. در طول انجام سایر حرکات نیز همین شیوه تنفس را ادامه دهید.

● چرخاندن و گرفتن با کف دست

پس از ایستادن در حالی که با کف دست ها را رو به پایین جلوی بدن تان در سطح چانه دایره وار حرکت می دهید، گویی که دارید به یک شکم باردار بسیار بزرگ دست می کشید، هوا را به درون ریه ها بفرستید. در همان زمان وزن تان را روی پای چپتان بیندازید، زانوی چپ تان را اندکی خم کنید و پاشنه پای راستتان را از روی زمین بلند کنید و پای راست را اندکی به سمت بیرون بچرخانید (B). هوا را از ریه های تان بیرون بدهید. دست های تان را تقریبا تا سطح کمرتان پایین بیاورید. وزن تان را روی پای راست تان بیندازید و پاشنه پای چپ تان را از روی زمین بلند کنید (C) هوا را درون ریه های تان بفرستید. دست های تان را به سمت طرفین بدن، دایره وار حرکت دهید. در حالی که دست های تان به جلوی قفسه سینه تان می رسند، گویی که می خواهید به هم قلاب شوند و دست راست به بدن تان نزدیک تر است، هوا را از ریه های تان بیرون دهید. همزمان پای چپ تان را بلند کنید و به آرامی پاشنه پای چپ تان را جلوی بدن تان قرار دهید؛ در حالی که پنجه پای تان از مچ کمی خم شده است. (D)

● چنگ زدن و گرفتن پرنده

هوا را درون ریه هایتان بفرستید. هر ۲ دست تان را بالا بیاورید به طوری که بازوی راست تان در آرنج در زاویه قائمه باشد (طوری که انگار می خواهید پرنده ای را بگیرید) و پنجه پای چپ تان را پشت سرتان با زمین تماس دهید. (E) هوا را از ریه های تان خارج کنید و بازوهای تان را در یک مسیر قوسی پایین بیاورید (گویی می خواهید به پرنده ضربه بزنید) و در همان زمان، پای راست تان را مجاور پای چپ تان قرار دهید و بدن تان را بچرخانید تا اندکی به سمت چپ بروید. حرکت دایره وار دست ها را به بالا ادامه دهید تا هنگامی که دست های تان در مقابل چانه قرار گیرد، به صورتی که کف دست ها به جلو باشد.(F)

● فشردن و جمع آوری انرژی

هوا را درون ریه های تان بفرستید. پشت تان را بچرخانید و پای چپ تان را سمت راست ببرید؛ به طوری که پا در حالت خم شده از مچ قرار داشته باشد و پاشنه پا زمین را لمس کند(G). هوا را از ریه های تان خارج کنید و وزن تان را روی پای راست تان بیندازید (زانوی تان باید اندکی خم شده باشد) و در همان زمان پاشنه پای چپ را از زمین بلند کنید و بازوهای تان را به حالت مستقیم درآورید گویی که دارید به یک جسم سخت فشار می آورید (H).

● حـرکـت نـهـایـی

پاهای تان را کنار هم قرار دهید و هوا را درون ریه های تان بفرستید و در همان حال بازوهای تان را دایره وار به طرفین بدن حرکت دهید (کف دست های تان باید رو به بالا باشد). هوا را از ریه های تان خارج کنید و دست های تان را جلوی بدنتان پایین بیاورید به طوری که دست های تان رو به پایین باشد، آرنج های تان خمیده باشد و نهایتا بازوهای تان در کنار بدن تان قرار گیرد.

 

وزن	300 کیلوگرم
رنگ	سفید, مشکی
سایز	37, 38, 39, 40, 41, 42